de eerste maand zit er op...

Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik vijf weken in Suriname en heb ik natuurlijk weer een hele hoop meegemaakt. Sommige van jullie vroegen al wanneer er weer een nieuw verhaal kwam, nou nu dus! Ik heb heel even gewacht, omdat mijn stage nu redelijk ´normaal´ aan het worden is en daardoor heb ik niet elke week boeiende verhalen. Ik merk sowieso dat ik hier steeds meer een normaal leven krijg. Ik ga steeds meer mijn eigen dingen doen, weet nu overal goed de weg en daardoor ben je ook minder afhankelijk van anderen. Ik ga dan ook regelmatig even shoppen, met de fiets naar het internet cafe, boodschappen doet etc.

Dat mijn leven hier nu aardig op de rails staat betekend natuurlijk niet dat ik geen bijzondere dingen meemaak, in tegendeel.
Vorige week vrijdag heb ik bijvoorbeeld afgedanst voor salsa. Het ging heel goed. Tijdens het afdansen waren er vijf juryleden die moesten beslissen of je door mocht naar semi 1. Alle vijf de juryleden hadden bij mij ja gestemd, ik ben dus door met de maximale score! Nu heb ik salsa les bij semi 1, dit is op maandag en op donderdag. Ik heb inmiddels de eerste les hier al van gehad, het is inderdaad wel een niveau hoger maar wel erg leuk.
Verder heb ik mijn eerste tripje gemaakt, zondag zijn wij met zijn vieren naar Santigron geweest. Santigron is een ´authentiek´ bosneger dorp. Veel mensen wonen hier nog in hutjes, maar doordat een jaar geleden hier stroom is aangelegd begint het wel steeds moderner te worden.
Om bij Santigron te komen moesten wij eerst een uur in de bus en daarna nog een uur in een bootje varen over een rivier. Vooral de boottocht was enerverend. De boot was niet de meest stabiele boot die je je kunt voorstellen (zie foto´s) dus het schommelde af en toe aardig. Maar tijdens het varen kwamen wij wel langs uitgestrekte natuur. Ik vond het heel indrukwekkend om te zien hoe groen Suriname is. We gingen ook nog een keer in een inham van de rivier, hier bevond je je echt midden tussen de bomen. Ik vond dit zeer indrukwekkend, je voelde echt een soort rust en het rook er heel gezond. De gids vertelde dat wij helaas de krokodillen al hadden weggejaagd met het geluid van onze boot. Ik vond dit eigenlijk niet zo jammer, zeker niet als je in zo´n klein bootje zit.
Na een uur kwamen wij dus aan bij Santigron. Hier kregen wij een uitgebreide rondleiding, best interessant. Ik was alleen nog wel een beetje gaar van de vorige dag, toen was immers onze maandelijkse karaoke avond.
We hebben het dorp uitgebreid bekeken, je zag hier nog echte authentieke hutjes maar af en toe kwam er ook al wel een huis van steen voorbij. Ik vond het best jammer om te zien dat een authentiek dorp uiteindelijk toch moderniseert, maar goed je kan dit natuurlijk ook niet tegenhouden. In dit dorp was ook een school, deze valt onder het katholieke bestuur. Het was voor ons al bekend dat de katholieke scholen over het algemeen wat meer materialen hebben. Dit was hier ook goed te zien. Zij hadden mooie tafels,nette lokalen en alles zag er een stuk verzorgder uit.
De bewoners van Santigron waren wel erg gefixeerd op de toeristen. Als je een foto wou maken moest je ze geld geven, of als het kinderen waren snoep. Dit verpeste het voor mij toch een beetje.
Na deze rondleiding hebben wij lekker gegeten. Tot slot kregen wij nog een optreden. Een aantal mannen gingen ´trommelen´ en terwijl deden de vrouwen/kinderen diverse dansen. Dit was erg leuk, tijdens de laatste dans moesten wij zelf ook mee doen. Het was leuk om te zien dat de kinderen dat wel heel erg leuk vonden. Veel kinderen hadden tijdens dit dansen een soort belletjes om hun voeten. Deze waren gemaakt van de schil van een bepaalde noot. Na de voorstelling kon je ook nog souvenirs kopen en heb ik ook van die belletjes aangeschaft. Nu kan ik dus volop dansen in Nederland ;)

Na deze leuke dag was het weekend weer voorbij en mocht ik maandag weer gaan stage lopen. Inmiddels is de boot aangekomen en kon ik dus allerlei materialen mee gaan nemen. Ik heb er voor gekozen om niet alles in één keer mee te nemen, maar om het een beetje te spreiden. Ik heb zowel maandag als dinsdag meerdere dingen meegenomen, onder andere wat puzzels en overig ontwikkelingsmateriaal. Ik heb ook het één en ander aan kleuter A gegeven, dit vond ik wel zo eerlijk.
Mijn mentor heeft niet tegen mij gezegd dat ze de spullen mooi vindt of dat zij er heel blij mee is. Wel zei ze dinsdag tegen de hoofdkleuterleidster dat het zulke mooie spullen waren. Op deze manier wist ik dus toch dat ze er blij mee was, dit is echt typisch Surinaams, ze zullen het nooit tegen mij zelf zeggen.
Ik heb de spullen maandag en dinsdag natuurlijk ook gelijk gebruikt. Op deze manier ziet mijn mentor wat je kunt doen met het materiaal en zo heb ik er zelf natuurlijk ook nog wat aan.
Ik heb de afgelopen tijd gemerkt dat de kinderen de kleuren, de vormen, de dagen van de week en het tellen niet of nauwelijks beheersen. Ik wil mij hier de komende tijd dan ook op gaan richten. Gelukkig heb ik divers materiaal meegenomen wat hierbij aansluit. Tevens laat ik deze onderdelen terugkomen in mijn onderzoek naar woordenschat.
Ik heb deze week ook al de getallenlijn opgehangen en ben de afgelopen twee dagen veel met het tellen tot 10 bezig geweest. Dit doe ik uiteraard allemaal op een speelse, interactieve manier met veel zingen en bewegen. Ik merk dat deze werkvormen goed werken. De kinderen doen steeds beter mee. De kinderen zijn ook echt niet dom, maar krijgen bepaalde dingen gewoon niet aangeboden waardoor zij het niet kunnen. Ik vind dit toch wel schrikbarend. Naar mijn mening moeten kinderen in groep 2 klaargestoomd worden voor groep 3. Zolang je de kleuren, de vormen, de dagen van de week en de cijfers 1 tm 10 nog niet kent wordt dit toch wel heel erg lastig.

Ik had natuurlijk ook nog mijn geweldige speelgoedkeuken meegenomen, deze wordt als het goed is dit weekend door de hoofdkleuterleidster bij mij opgehaald. Dit is wel heel fijn, want dan hoef ik niet met de taxi naar school. Het kopieerapparaat is nog niet aangeschaft, maar gaat er hopelijk wel snel komen. Ik heb al wel contact gehad met iemand van de stichting vrienden voor Suriname. Hopelijk wordt dit deze week geregeld. Ik wil iedereen via deze weg heel erg bedanken voor de giften.

Voor nu stop ik ook weer met mijn verhaal. Ik plaats er een heleboel foto’s bij dan hebben jullie weer lekker wat te bekijken. Vooral de foto’s van al die lieve kinderen (soms lijken ze wel iets liever dan ze in werkelijkheid zijn) vind ik zelf ook wel heel erg leuk. Een dikke kus voor iedereen en ik ben weer benieuwd naar jullie reacties, ik vind die namelijk heel leuk om te lezen.