De binnenland trip

Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik weer 3 dagen terug uit het binnenland en wil ik jullie heel graag vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt.
Tijdens onze trip gingen wij twee plekken bezoeken, namelijk Galibi en kamp Wadaa dat ligt in het dorpje Loka Loka.
Onze trip begon dus met Galibi. Voordat wij in Galibi aankwamen moesten wij eerst drie uur in een busje rijden en daarna nog meer dan een uur met de boot.
Alleen de busreis was al een enerverende ervaring. Buiten dat de wegen heel slecht waren hoorden wij ondertussen ook het één en ander over de binnenlandse oorlog. De weg waarover wij reden was namelijk precies een deel van het gebied waar de binnenlandse oorlog heeft plaatsgevonden.
Ook de boottocht was niet zomaar een boottocht. Iedereen werd heel erg nat door het wilde water in de Marowijne rivier. Maar mama, ik en Henze zaten helemaal voorin en hadden de droogste plaatsen dus dat was wel fijn.
Toen wij op Galibi aankwamen hebben wij eerst een dorpswandeling gemaakt onder leiding van een gids. Het was heel leuk om te zien dat ze op Galibi eigenlijk alles hebben wat een dorp hoort te hebben, maar dan allemaal in het klein. Zo hadden zij een school, die overigens echt heel erg mooi was. Een recreatiezaal, een kerk, een supermarkt en zelfs een echte dierentuin! In de dierentuin waren aapjes, zwijnen, een papagaai, een wurgslang (heel fijn…) een luiaard en zelfs een kaaiman. Die kaaiman was echter nog een baby, maar ja die worden uiteindelijk natuurlijk ook groot… De eigenaar van de dierentuin zag het al helemaal voor zich dat hij voor dit beest uiteindelijk een vijver zou maken met een eilandje etc. Nou hebben ze in Galibi best veel voor elkaar gekregen, maar als ik het zo zag denk ik dat de kaaiman uiteindelijk weer ergens moet worden losgelaten. Maar goed, het was wel erg leuk om te zien hoe enthousiast deze man was over zijn dieren. Tevens is het natuurlijk heel slim, want ook de dierentuin brengt weer geld op. Ik vond het heel goed om te zien dat de mensen in Galibi ook echt bezig waren om voor hun eigen inkomsten te zorgen en zo ook het eiland mooi kunnen houden. Dit was een heel groot verschil met Santigron (dat was mijn eerste trip) waar de mensen aan hun geld probeerden te komen door toeristen te laten betalen voor de foto´s die zij maakten.
´s Avonds gingen wij weer in de boot op weg naar de zeeschildpadden. Het was helemaal donker en het was best een beetje eng om dan in de boot te gaan zitten. Toch maakte de enorm indrukwekkende sterrenhemel dat al gelijk helemaal goed. Toen wij eenmaal gingen varen was het water wel weer heel erg wild, maar gelukkig hadden wij poncho´s en bleven wij droog.
Op het strand hebben wij 2 schildpadden gezien. Echt heel erg indrukwekkend hoe groot deze beesten zijn. En dan nog te bedenken dat wij de green turtle hadden gezien en nog niet de echte enorme, de leather bags. Helaas waren wij al wel te laat om de schildpad haar eieren te zien leggen, maar wij hebben wel gezien hoe zij haar eieren begraaft en vervolgens weer terug in de zee gaat. Helaas konden wij hier geen foto´s van maken, want je mag je flitser niet gebruiken. Hans heeft het wel gefilmd met zijn night shot op de videocamera, hier zie je het wel een beetje.
De volgende dag hebben wij nog een boswandeling gemaakt en krijgen wij daarbij uitleg over diverse planten en bomen. Ik vond het leuk om te zien dat er diverse planten zijn die de mensen daar voor van alles gebruiken. Zo maken zij natuurlijk van de grote palmbladeren daken van huizen, uit een tak kwam een soort sap waar zij zangvogels mee vangen en uit een schors van een boom kwam een soort witte gel. Als je deze gel aansteekt weert dat de muggen af. Na deze boswandeling hadden wij dus weer een hele hoop geleerd over de natuur.
De volgende ging onze reis verder richting Loka Loka. Eerst moesten wij weer terug naar Albina om daar over te stappen in een andere boot en te wisselen van gids. Vanaf Albina hebben wij vier uur (!!) gevaren. Onderweg zagen wij natuurlijk wel van alles en stopten wij een keer dus al met al was de vier uur redelijk snel om.
Toen wij aangekomen waren in Loka Loka gingen wij eerst naar onze huisjes in kamp Wadaa. Deze huisjes zagen er mooi uit en hadden ook weer echte bedden. Eigenlijk was dit nog verzorgder dan op Galibi. De rest van de dag hebben wij niks meer gedaan, behalve heerlijk avond gegeten. Wij kregen bosvarken met rijst. Deze bosvarkens schieten de mensen daar zelf en het was echt super lekker!
De volgende dag zijn wij weer gaan varen. Wij kwamen langs diverse dorpjes en ook zijn wij daar weer een boswandeling gaan maken. Hier was het bos echter wel echt oerwoud. Ook hier kregen wij weer uitleg over diverse planten en zijn wij naar een kostgrondje geweest. Een kostgrondje is een stuk land waarop de boscreolen dingen planten die zij zelf kunnen eten, maar die zij ook weer kunnen verkopen. Het is eigenlijk te vergelijken met een moestuin, maar dan vele malen groter. Ik vond het wel indrukwekkend om te zien hoe groot zo´n stuk land is, zeker als je weet dat de mensen dit zelf onderhouden, eventueel met hulp van hun kinderen.
Na deze wandeling zijn wij nog verder gevaren naar de Apuma vallen. Hier gingen we ook nog omheen met de boot. Dit was best een beetje eng, omdat de stroming hier echt heel hard is en je toch gewoon in een houten boot zit. Maar alles was goed gegaan en ook dit was weer mooi om te zien.
Inmiddels was het al zaterdag en dat was onze laatste dag van de trip. Op de terugweg hebben wij nog diverse dingen bezocht. Onder andere het hoogtepunt van de trip (vond ik), namelijk een medicijnman. Deze medicijnman was de laatste van de boscreolen en woonde samen met zijn vrouw op een stukje land in de rivier. Het was zo bijzonder om te zien dat een man van 103 samen met zijn vrouw van 90 zo op elkaar en de natuur zijn aangewezen. Ook zij verbouwen daar nog hun eigen eten. Een supermarkt is er niet en hebben zij misschien zelfs nog nooit gezien. Op hun land stonden ook diverse planten en bomen met medicinale werking. Hier kregen wij ook weer uitleg over van de gids.
Na dit bezoek zijn wij verder gevaren en zijn wij gestopt bij een dorp in Frans Guyana. Dit was helemaal bizar om te zien. In Frans Guyana wonen heel veel boscreolen die tijdens de binnenland oorlog hier heen zijn gevlucht. Als je aan de rivier staat kun je echter Suriname makkelijk zien liggen. Ik denk dat het ongeveer 10 minuten varen is naar de overkant. Echter in Frans Guyana gelden wel alle Franse regels. Dit betekent dus dat alle mensen zonder werk een uitkering krijgen, de ouders krijgen kinderbijslag, er wordt betaald met de euro en de scholen vallen ook binnen het Franse onderwijssysteem. Ik vond dit best shockerend om te zien, zeker nadat wij in dorpen zijn geweest waar mensen bijna niks hadden en alles zelf moesten beplanten. Wat een contrast zeg met Suriname, echt ongelofelijk!
Na het bezoek aan de Franse kant zijn wij verderop nog even wezen lunchen, het eten was overigens alle dagen echt heel lekker. Wij kregen plaatselijke gerechten en dat vond ik wel heel leuk. Gelukkig zijn wij niet ziek geworden.
Na de lunchstop kwamen wij weer aan in Albina, hier mochten wij weer in de bus stappen en zijn wij al hobbelend uiteindelijk weer aangekomen in Paramaribo.
En dat was dan alweer onze trip. Ik vond het echt heel bijzonder om mee te maken. Wij gaan vrijdag nog naar Brownsberg, maar wij hebben natuurlijk nog maar zes dagen, want dan gaan mama, Hans en Henze weer naar huis en is de vakantie ook voor mij weer om. Na de vakantie ga ik een hele week stage lopen, want 12 april komt alweer het volgende bezoek! Dan komt Kevin namelijk voor een weekje hier heen, daar heb ik natuurlijk ook heel veel zin in.
Ik ga nu weer even stoppen, als ik leuke dingen heb meegemaakt dan horen jullie dat natuurlijk weer. Bij deze doe ik iedereen even de groeten van mama, Hans en Henze. Ik zou zeggen bekijk de foto´s en krijg zo nog een beter beeld van wat wij allemaal gezien hebben.

Dikke kus voor iedereen in het koude Nederland ;-)

ps Ik heb foto´s van de eerste verhalen verwijderd, omdat ik maar ruimte heb voor 100 foto´s. Tenzij iemand mij fotoruimte cadeau wilt doen ;)